Moed in tijden van angst: waarom nu bouwen belangrijker is dan ooit

Volgens mij ontkent niemand dat deze tijden doodeng zijn. Toch roep ik ons allemaal op om moed te tonen. Dat is iets anders dan geen angst hebben. Geen angst hebben is voor roekeloze sukkels. Moed toon je ondanks je angst, omdat je weet dat er veel op het spel staat.

Aan de ene kant is er buitenlandse inmenging—Rusland en Amerika, gesteund door het grootkapitaal, trekken aan de touwtjes. Ondertussen worden we verraden door politici als Geert Wilders, die deze inmenging openlijk lijkt te steunen. Uit onderzoek van Der Spiegel blijkt bovendien dat in Duitsland Afghaanse vluchtelingen rondlopen die door Rusland getraind zouden zijn om aanslagen te plegen. Of de Afghanen die recent in Duitsland aanslagen pleegden ook door Rusland zijn aangestuurd, is nog onduidelijk.

Kort gezegd: we hebben een gigantisch probleem. De hele westerse wereld lijkt een coup in slow motion waar te nemen. Wilders blaft als een hond dat hij het kabinet zal laten vallen, maar doet het telkens niet. En dit kabinet? Tja, wat is het eigenlijk aan het doen?

Maar precies daarin ligt voor links een kans. Want zolang deze poppenkast doordraait, hebben wij tijd om ons voor te bereiden. Dit is het moment om te organiseren, zodat we over drie jaar klaarstaan met een dijk van een campagne. Laat extreemrechts zichzelf uitputten. Wij kunnen nú bouwen. En dat begint klein—met gesprekken in een café, plannen op bierviltjes. Laat je zorgen je niet verlammen, maar activeren.

We hebben al een perfecte campagne in onze schoot geworpen. Alle grote techbedrijven staan achter extreemrechts. Wij op links kunnen juist George Orwell weer terugclaimen. De linkse journalist mogen we weer in onze armen sluiten. Niet alleen vanwege 1984, maar praktisch vanwege alles wat hij heeft geschreven. We moeten niet alleen bang zijn voor totalitarisme, maar juist ook voor het kapitaal dat deze totalitaire krachten steunt. De grootste slachtoffers zijn juist de arbeider en alle minderheden. Dit is onze kans!

We hebben nu drie jaar de tijd om ons te mobiliseren. Ik hoor nu al over sterke initiatieven: mensen die gewoon met elkaar koffie drinken en ideeën uitwisselen. Ook als jij zelf niets direct opzet, kun je bijdragen door mensen met elkaar in contact te brengen. De oude politiek heeft ons geleerd dat alles gelikt, perfect en goed gefinancierd moet zijn—en kijk wat we gekregen hebben: een AI-premier als Dick Schoof. Wat we nu nodig hebben, is een grassrootsbeweging die groeit vanuit de basis.

Ik snap dat veel mensen cynisch en murw geslagen zijn door deze tijden. Maar omdat we de mensen die er nu zitten niet zomaar kunnen vervangen, moeten we ons voorbereiden om straks terug te slaan. Organiseer debatclubs om nieuw talent klaar te stomen. Heb je ervaring met media? Geef mediatraining. Werk samen met vakbonden—niet alleen voor cijfers en data, maar ook om de echte verhalen van echte mensen te horen.

Dit is geen tijd om bij de pakken neer te zitten. Dit is de tijd om te bouwen. De komende jaren worden bepalend. We kunnen kiezen voor berusting en cynisme, of we kunnen deze tijd benutten om sterker terug te komen. Laat extreemrechts zich verliezen in hun eigen spelletjes, terwijl wij bouwen aan iets duurzaams.

Organiseer, train, verbind en creëer. Niet alleen om straks een campagne te voeren, maar om een beweging op te bouwen die niet meer te stoppen is.

Moed is niet de afwezigheid van angst, maar de weigering om door angst verlamd te raken. Laten we nu beginnen.