Geldstromen in de politiek zijn zelden transparant, maar bij populistische en extreemrechtse partijen lijkt financiële schimmigheid eerder regel dan uitzondering. In Duitsland raakt de AfD opnieuw verwikkeld in een donatieschandaal, in Nederland stapelen de vragen zich op over de financiers achter FVD en PVV, en in Europa wordt de invloed van pro-Kremlin-netwerken steeds zichtbaarder.
Ze presenteren zich als de stem van het volk, als anti-elite. Maar wie hun geldstromen volgt, ziet iets anders: een zorgvuldig opgebouwd netwerk van rijke donateurs, sluiproutes via staatsfondsen en buitenlandse inmenging. Dus wie trekt hier werkelijk aan de touwtjes?
Voice of Europe:
Voice of Europe werd in 2017 opgericht als een rechts-alternatief nieuwsplatform en werd jarenlang gefinancierd door ondernemers en rechtse activisten, waaronder zakenvrouw Annemiek Ploumen en vastgoedinvesteerder Erik de Vlieger. Uit onderzoek van NRC blijkt dat een van de investeerders al in 2016 contact zocht met Thierry Baudet om een referendum over het EU-associatieverdrag met Oekraïne te realiseren – wat wijst op zowel zakelijke als politieke motieven. In 2017 prees Geert Wilders het platform als ‘tegengif tegen de indoctrinatie van fake media’.
De aandacht voor het platform nam toe toen Kremlin-gelieerde Twitter-accounts in 2018 berichten van Voice of Europe verspreidden. Een interview met Wilders werd snel duizenden keren gedeeld. Na een verkoop in 2019 verdween het platform kort, om in 2023 opnieuw te verschijnen – nu onder leiding van de pro-Russische oligarch Viktor Medvedchuk en propagandist Artem Marchevskyi. Kort daarna onthulde de Tsjechische geheime dienst een Europees smeergeldnetwerk met directe verwijzingen naar Baudet en FVD-Europarlementariër Marcel de Graaff.
Toen sancties volgden, verhuisde Voice of Europe naar Kazachstan. Terwijl westerse inlichtingendiensten waarschuwen voor Russische inmenging in Europese verkiezingen, blijft de vraag welke Nederlandse politici hierdoor nog meer worden beïnvloed.
De inhoud verschoof in 2023 sterk en het platform nam veel artikelen over van pro-Kremlinmedia als Compact en Deutschland-Kurier. Er verschenen interviews met rechts-populistische en extreemrechtse politici uit heel Europa, waaronder Wilders, Filip Dewinter en Tommy Robinson. Duitse AfD-politici bezochten de Voice of Europe-studio in Praag.
Achter de schermen bleek dat politici betaald werden om pro-Russische standpunten in te nemen. Onderzoek van Hamilton 68 toonde aan dat honderdduizenden euro’s via Voice of Europe naar EU-politici vloeiden, vaak in contanten of cryptovaluta. De betalingen waren steekpenningen in ruil voor Kremlin-narratieven. Onder de verdachten bevinden zich AfD-politici Maximilian Krah en Petr Bystron en Europarlementariër Marcel de Graaff (FVD, voorheen PVV).
In maart 2024 onthulden de Tsjechische autoriteiten de omvang van deze invloedoperatie. Premier Petr Fiala kondigde sancties aan tegen Voice of Europe en haar leiders wegens ‘het ondermijnen van de soevereiniteit en vrijheid van Oekraïne’. De website werd tijdelijk offline gehaald en in mei 2024 plaatste de EU het platform op de zwarte lijst als Kremlin-propagandakanaal.
Toen sancties volgden, verhuisde Voice of Europe naar Kazachstan. Maar de banden tussen Russische netwerken en Europese partijen blijven. Niet alleen in Duitsland, maar ook in Nederland is de invloed merkbaar – vooral via Forum voor Democratie.
Forum voor Democratie en Baudet:
Nederland is een paradijs voor ondoorzichtige geldstromen, en politieke partijen maken daar handig gebruik van. Baudet en het Kremlin laat zien hoe Thierry Baudet zich steeds dieper nestelt in pro-Russische netwerken: contacten met Kremlin-gelieerde figuren, uitnodigingen op de Russische ambassade—zelfs een AIVD-waarschuwing in 2020 over Russische spionnen om hem heen deert hem niet. Hij noemt het ‘politieke propaganda’ en blijft verhalen verspreiden die verdacht goed aansluiten bij Russische desinformatie.
Toch is direct bewijs van Russische financiering onwaarschijnlijk. Jesse Klaver diende in 2022 een motie in om de Rekenkamer onderzoek te laten doen naar partijfinanciering, maar Rusland-deskundige Hubert Smeets heeft zijn twijfels: “De boekhouding van FVD zal ongetwijfeld niet kloppen, maar bewijs dat de partij direct geld kreeg van Kremlin-gelieerde organisaties? Vergeet het. Dat loopt via een andere, minder doorzichtige route.”
Ondertussen zijn de financiële constructies van FVD zelf een kluwen aan vage geldstromen. In 2016 haalde de Stichting Forum voor Democratie ruim €200.000 op voor de campagne rond het Oekraïne-referendum, met zelfs een PVV-bijdrage van €20.000 voor ‘onderzoek’. In 2019 schoot het vermogen omhoog tijdens verkiezingstijd, in 2020 verdween een deel weer, en in 2021 volgde een boekhoudkundige correctie—waarschijnlijk o.a. door een subsidie-terugvordering van €111.000 en een boete.
En dan de BV’s: Eerlijk Eten B.V. (2022) bracht integriteitsproblemen, Columbus Services B.V. (2023) werd in stilte opgericht, en Amsterdam Media Group B.V. (2021) bleef jarenlang verborgen. Forum voor Democratie B.V. (2018), de partijwebshop, is inmiddels technisch failliet, met schulden die op de partijkas drukken. Officieel zijn ze losgekoppeld, maar het patroon is duidelijk: financiële verwevenheid, een ondoorzichtige boekhouding en steeds grotere risico’s.
Corruptie? Daar is geen buitenlandse inmenging voor nodig. In 2020 deed ik een test: hoe strak houdt FVD haar ledenadministratie? Een week na aanmelding ontving mijn teddybeer keurig een ledenpas, compleet met lidnummer 73154. Officieel telt FVD 40.000 leden, maar hoeveel daarvan zijn echte mensen en hoeveel koelkasten, vaatwassers of fictieve figuren? Leden tellen is subsidie innen – en als een teddybeer moeiteloos lid kon worden, hoeveel spookleden zitten er dan in de boeken?
Marcel de Graaff:
Genoeg over Baudet. Laten we verder gaan met Marcel de Graaff, die ook in dat Tsjechische onderzoek werd genoemd. Marcel de Graaff (FvD) ligt onder vuur vanwege mogelijke Russische inmenging. Zijn assistent Guillaume Pradoura werd onderzocht op betalingen voor pro-Russische propaganda via Voice of Europe. De Graaff ontkent betrokkenheid, maar zijn uitspraken over Oekraïense kinderen als "pure propaganda" leverden al eerder kritiek op. Dit versterkt het debat over Russische invloed en strengere controle.
Hiervoor werkte deze assistent voor Europarlementariër Maximilian Krah van de AFD van 2019 tot 2022. Hoewel nergens te vinden is in welk jaar Pradoura het geld heeft ontvangen, moet dit in ieder geval in de tijd zijn, dat de Graaff in dienst was van Forum voor Democratie. Dus voor 2019 kunnen we in ieder geval uitsluiten.
Zonder leden heeft PVV geld?
Wilders roept graag dat hij voor de gewone Nederlander vecht. Dat hij onafhankelijk is van de elite. Maar wie betaalt eigenlijk de rekening? Al jaren verzet de PVV zich tegen strengere regels voor partijfinanciering. In 2009 wilde minister Guusje ter Horst anonieme donaties beperken tot €700 en grote giften maximeren op €25.000. Niet toevallig dat de PVV daar fel tegenin ging: de partij haalde geld op in de VS. Volgens Hero Brinkman wilden donateurs anoniem blijven uit angst voor sociale repercussies. Critici zagen vooral een hang naar geheimhouding.
De PVV krijgt geen subsidie en heeft officieel maar één lid: Geert Wilders. Toch groeide het vermogen van de partijstichting van €322.000 in 2016 naar €481.000 in 2022. Waar kwam dat geld vandaan? Tussen 2015 en 2017 stroomde €130.000 binnen via het David Horowitz Freedom Center. In 2018 volgde €100.000 van Piegretia B.V. Sinds buitenlandse donaties in 2018 verboden werden, duiken er geen Amerikaanse financiers meer op. Maar transparant? Dat is het allerminst. In 2019 en 2020 werd respectievelijk €53.500 en €70.000 gedoneerd, zonder naam erbij. In 2022 gaf F.J. van der Linden uit Lunteren €42.521,22.
Dan was er nog Wilders’ juridische strijd in de ‘minder minder’-zaak. Die werd grotendeels gefinancierd door miljardair Robert Shillman. Via een stichting betaalde Shillman Wilders’ advocaatkosten—zonder vermelding in het geschenkenregister van de Tweede Kamer. Een financier met een duidelijk profiel: banden met Project Veritas en indirect met de Proud Boys, de groep die een hoofdrol speelde bij de bestorming van het Capitool (2021). Terwijl Wilders in Nederland steeds meer geïsoleerd raakt, wordt hij in de VS gevierd als een held op benefietavonden waar politiek en geld samensmelten.
De PVV ageert fel tegen buitenlandse inmenging, maar sinds 2013 onderhoudt de partij banden met Russische netwerken. In 2018 bezocht Wilders Moskou op uitnodiging van een Kremlin-figuur. In 2017 vloog PVV’er Marcial Elissen op kosten van Rusland naar het buitenland als ‘verkiezingswaarnemer’. De PVV veroordeelde de Russische invasie van Oekraïne, maar verzette zich tegen sancties en wapenleveranties. Russische staatsmedia pikten die lijn gretig op.
Bovendien blijkt uit gelekte e-mails dat Wilders in 2016 expliciet verzocht om Russische gasten buiten het zicht van het publiek te houden tijdens een bijeenkomst met Europese zusterpartijen. Dit wijst op een bewuste poging om de connecties met Rusland te verbergen. Ook nam PVV-Europarlementariër André Elissen in 2017 deel aan een door Rusland gefinancierde missie als 'verkiezingswaarnemer' in Moskou, georganiseerd door de invloedrijke Kremlin-insider Leonid Slutsky. Deze Russische politicus speelt een sleutelrol in het rekruteren en sturen van westerse politici die het Kremlin-narratief versterken.
Ondertussen tikten toezichthouders de PVV herhaaldelijk op de vingers:
2015: Dreigende boete van €8.000 wegens een anonieme donatie.
2021: PVV moest €6.998 terugbetalen.
Een integriteitskwestie rond Marjolein Faber onthulde hoe fractiegeld bij haar zoon belandde.
Follow the Money en Investico concludeerden dat de PVV-financiën nauwelijks transparant zijn. Maar wie controleert een partij die alleen Wilders als lid heeft? Wilders zoekt zijn politieke vrienden in Hongarije. Tijdens de CPAC-conferentie in Boedapest zette hij zijn anti-EU en anti-immigratiestandpunten kracht bij. Zijn boek Halállistán, dat in het Westen nauwelijks werd verkocht, werd in Hongarije uitgegeven door een invloedrijke christelijke uitgeverij. Over de financiële opbrengsten is niets bekend. Dus wie betaalt écht voor de PVV? Het volk dat het altijd met hem eens is—of de financiers die hem al jaren steunen?
Betwiste Belangen Beweging:
Wilders zoekt zijn bondgenoten in Hongarije, maar in Nederland vindt BBB haar steun vooral in de agrarische sector. Financieel gezien steekt één naam boven de rest uit: Trigona Dairy Trade, dat tussen 2022 en 2024 €97.500 doneerde. Andere bedrijven, zoals Graansloot Kampen B.V. (€12.500), SmartDocuments Nederland (€10.000), VDE Holding B.V. (€10.000) en Devaxo Holding B.V. (€9.933), droegen bij, terwijl kleinere spelers zoals Franse, Theeu en Jojavi B.V. elk €5.000 overmaakten.
Een partij die boeren en de voedselindustrie vertegenwoordigt, krijgt steun uit die hoek—logisch, toch? Maar in november 2023 opende het Ministerie van Binnenlandse Zaken een onderzoek naar mogelijke schending van de regels rond partijfinanciering. Aanleiding was communicatiebureau ReMarkAble, eigendom van BBB-medeoprichter Wim Groot Koerkamp, dat kortingen gaf op campagnewerkzaamheden zonder deze als donatie te registreren.
Volgens de regels moeten giften in natura boven €4.500 worden gemeld, maar BBB gaf in 2022 geen enkele gift boven dit bedrag op—terwijl ReMarkAble kortingen verstrekte op campagnebeheer en persberichten. In de jaarrekening dook het bureau alleen op onder ‘schulden’: eind 2022 had BBB nog €87.000 openstaan.
Na onthullingen door BNR en NRC bevestigde minister Bruins Slot dat er sprake was van een tekort aan meldingen. Maar sancties bleven uit: de wet biedt weinig handhavingsmogelijkheden. Critici waarschuwen dat de stevige financiële steun uit de agro-industrie invloed heeft op het BBB-beleid. De partij beweert onafhankelijk te opereren, maar de nauwe banden met veevoerproducenten en slachterijen roepen vragen op. Hoelang kun je stikstof wetten uitstellen door geld te geven?
VVD de nieuwe Partij voor de Arbeid?
Terwijl BBB onder vuur ligt vanwege ongeregistreerde giften, blijkt ook de VVD handig om te gaan met partijfinanciering. Neem Frank van Gool, ondernemer in flexibele huisvesting voor arbeidsmigranten en een opvallende geldschieter. In september doneerde hij via Jumeaux Holding, samen met twee zakenpartners, €200.000. Geen van hen overschreed de wettelijke donatiegrens van €100.000, maar critici zien hierin een bewuste sluiproute. Van Gool ontkent dat zijn donatie iets te maken heeft met de politiek rond arbeidsmigratie. Hij spreekt over "stabiliteit en veiligheid" en zegt geen extra invloed te hebben. Toch is hij geen onbekende in Den Haag en pleitte hij eerder voor versoepeling van migratieregels—een dossier waar de VVD een sleutelrol in speelt.
Ook SCP Management, een consultancybedrijf voor de vastgoedsector, doneerde in 2023 €100.000. De VVD wil de woningmarkt aantrekkelijker maken voor projectontwikkelaars, met belastingvoordelen en snellere bouwprocedures. SCP adviseert precies die ontwikkelaars. Toeval?
Uit financiële rapportages blijkt dat de VVD structureel grote donaties ontvangt uit de vastgoed- en ondernemerswereld. In de periode 2021-2023 werd de partij gefinancierd door bedrijven die direct belang hebben bij soepeler regelgeving. Projectontwikkelaars, beleggers en bedrijven in flexibele arbeid: hun geldstroom loopt opvallend parallel aan het VVD-beleid.
In 2023 kwam de partij onder vuur te liggen vanwege de invloed van vastgoedinvesteerders op woningbeleid. Follow the Money onthulde hoe zij via donaties en persoonlijke contacten invloed uitoefenden op wetgeving. Het resultaat? Gunstigere voorwaarden voor beleggers en versoepelde huurregulering.
De VVD blijft herhalen dat financiële steun geen invloed koopt. Maar wie de geldstromen volgt, ziet een patroon. Grote donateurs financieren de VVD, en de VVD voert beleid dat hen goed uitkomt. De vraag is niet meer óf geld de koers van de partij bepaalt—maar hoeveel het kost om mee te mogen schrijven aan het beleid.
NSC wil bestaanszekerheid, behalve in de grondwet:
NSC profileert zich als de hoeder van de rechtsstaat en pleit voor een constitutioneel hof. Een stap vooruit, zou je denken. Maar in het nieuwe kabinet wordt dat hof beperkt tot klassieke grondrechten—vrijheid van meningsuiting, godsdienst—en mag het niets toetsen aan sociale rechten als bestaanszekerheid en huisvesting. Met andere woorden: de rechtsstaat geldt voor principes, maar niet voor portemonnees.
En dan de praktijk. Follow the Money onthulde hoe NSC’s mooie woorden over transparantie wringen met de realiteit. Een intern onderzoek naar mogelijke fraude met overheidssubsidies werd door de partijtop geblokkeerd. De penningmeester die de misstanden aan de kaak stelde? Geschorst. Gevolg: NSC riskeert miljoenen aan subsidie mis te lopen.
Dan is er nog Omtzigts onduidelijkheid over Oekraïne-steun. Waar hij eerst waarschuwde voor Russische invloed, schuift hij nu op richting een samenwerking met extreemrechts, partijen die eerder zélf met Moskou flirtten. Hoe rijmt dat met zijn integriteitsmantra?
NSC presenteert zich als de partij van nieuwe bestuurscultuur. Maar wie kijkt naar de geldstromen en politieke keuzes, ziet vooral oude politiek in een nieuw jasje. Dus hoe onafhankelijk is NSC écht?
Hoe zit dit in Europa?
Maar deze dynamiek stopt niet bij Nederland. Populistische en extreemrechtse partijen presenteren zich als de stem van ‘de gewone burger’. Maar volg het geld, en een ander beeld verschijnt: rijke donateurs, schimmige staatsfondsen, buitenlandse belangen. De vraag is niet óf ze afhankelijk zijn, maar wie hier werkelijk aan de touwtjes trekt.
Neem Alternative für Deutschland (AfD). Sinds haar oprichting in 2013 ligt de partij onder een vergrootglas vanwege dubieuze geldstromen. In 2018 ontving de partij illegale donaties van €132.000 voor de campagne van Alice Weidel, afkomstig uit een Zwitserse schaduwfonds—een directe schending van de Duitse wet. Gevolg? Een boete van ruim €500.000.
Vlak voor de Duitse parlementsverkiezingen raakt de radicaal-rechtse AfD verwikkeld in een donatieschandaal van €2,35 miljoen, waarbij een Oostenrijkse tussenpersoon en een Duits-Zwitserse vastgoedmiljardair betrokken zouden zijn, wat mogelijk leidt tot een forse boete en een strafrechtelijk onderzoek.
Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Sinds 2021 wordt de AfD actief gevolgd door de Duitse veiligheidsdienst vanwege haar banden met extremistische netwerken. Haar retoriek mag dan anti-elite zijn, achter de schermen gelden andere wetten—en vooral: andere geldstromen.
De EU en Marine Le Pen:
De radicaal-rechtse ID-fractie in het Europees Parlement, waar ook de PVV deel van uitmaakt, heeft in 2023 voor honderdduizenden euro’s aan EU-geld uitgegeven aan bedrijven met directe banden met Marine Le Pen en haar partij, Rassemblement National (RN). Onder de begunstigden? E-Politic, dat Le Pens campagnes organiseert, en Unanime, een drukbedrijf geleid door figuren uit extreemrechtse kringen met een strafblad.
Wat ontbreekt, is transparantie. De ID-fractie weigert inzicht te geven in de exacte contracten, terwijl het Europees Parlement amper middelen heeft om onafhankelijk financieel toezicht te houden. Ondertussen staat Le Pen zelf terecht voor verduistering van Europese subsidies, terwijl haar fractie via schimmige aanbestedingsconstructies mogelijk EU-geld doorsluist naar nationale partijen.
Dat is niet de enige financiële schaduw over Le Pens politieke carrière. Als leider van Rassemblement National profileert ze zich als voorvechter van ‘het volk’ tegen de gevestigde orde. Maar haar geldstromen vertellen een ander verhaal. In 2014 ontving haar partij een lening van €9 miljoen van de First Czech Russian Bank, een private Russische bank. Le Pen verdedigde dit als noodzaak: Franse banken wilden haar partij niet financieren. Critici zien iets anders – namelijk een geopolitieke afhankelijkheid met verregaande gevolgen.
En de Russische connectie is niet de enige. In 2022 bleek dat Le Pens presidentiële campagne werd ondersteund door een lening van €10,6 miljoen van de Hongaarse MKB Bank, onder leiding van Lőrinc Mészáros, een vertrouweling van de Hongaarse premier Viktor Orbán. Buitenlandse financiering, van Rusland tot Hongarije, werpt daarmee een prangende vraag op: hoe onafhankelijk is Le Pens politieke agenda écht? En vertegenwoordigt ze wel de Franse burger – of vooral haar buitenlandse geldschieters?
De gewone Hongaar?
Viktor Orbán presenteert zich als beschermer van de gewone Hongaar, maar zijn beleid dient vooral de elite. Terwijl lonen laag blijven en vakbonden machteloos zijn, profiteren multinationals van belastingvoordelen. Hongarije kent met 9% het laagste vennootschapsbelastingtarief in Europa—sommige bedrijven drukken dit zelfs naar 3,6% via sluiproutes. Buitenlandse investeerders floreren, Hongaarse werknemers betalen de prijs.
Ook de landbouwsector is geen uitzondering. EU-subsidies stromen naar een kleine groep ondernemers, terwijl traditionele boeren verdwijnen. Dit is geen bijeffect, maar doelbewust beleid. De grote winnaars? Oligarchen met nauwe banden met Fidesz. Lőrinc Mészáros, ooit dorpsloodgieter, is nu een van de rijkste mannen van Hongarije—dankzij een eindeloze stroom staatsopdrachten, vaak gefinancierd met EU-geld.
Dit patroon herhaalt zich in bouw, energie en de casino-industrie. Officieel ageert Orbán tegen ‘internationaal grootkapitaal’, maar in de praktijk speelt hij juist de gevestigde elite in de kaart. Vooral de Duitse auto-industrie profiteert: Audi, Mercedes en BMW produceren in Hongarije dankzij lage lonen en soepele regelgeving. Toen werkgevers meer arbeidsuren eisten, regelde Orbán de ‘slavenwet’—tot 400 overuren per jaar, uitbetaald na drie jaar.
Daarnaast heeft Orbán een exclusieve lobbyist: Klaus Mangold, een oud-topman van Daimler, beter bekend als "Mr. Russia". Hij behartigt zowel Duitse industriële belangen als Russische investeringen in Hongarije, wat laat zien hoe Orbán balanceert tussen geopolitieke en economische machtsstructuren.
Maar zijn ambities gaan verder dan Hongarije. Orbán exporteert zijn illiberale model. Via allianties met partijen als VOX, RN en AfD, maar ook via strategische investeringen. Zijn troefkaart? Het Mathias Corvinus Collegium (MCC)—een door de staat gefinancierd opleidingsinstituut waar de volgende generatie conservatieve leiders wordt gekneed. Tegelijkertijd kopen pro-Fidesz investeerders media op in Slovenië en Noord-Macedonië om de publieke opinie te sturen.
Wat begon als binnenlandse machtspolitiek, is een Europees project geworden. Orbán verkoopt zijn autoritaire model als exportproduct—en via geld, media en diplomatie breidt hij zijn invloed verder uit.
Nationaal globalisme bij VOX:
De financiële afhankelijkheid van extreemrechtse partijen stopt niet bij Hongarije of Frankrijk. Ook VOX, de Spaanse radicaal-rechtse partij, profiteert van buitenlandse geldstromen om haar invloed te vergroten.
Sinds haar oprichting in 2013 groeide VOX razendsnel, maar niet zonder externe financiering. In 2014 ontving de partij bijna €800.000 van de Nationale Raad van Verzet van Iran (NCRI), een Iraanse ballingenorganisatie. Dit geld financierde de Europese verkiezingscampagne, in strijd met de Spaanse kieswet. Pas in 2019 onthulde El País de donaties, wat vragen opriep over buitenlandse inmenging in de Spaanse politiek.
De geldstromen hielden niet op. In 2022 bleek VOX aanzienlijke steun te krijgen van ultraconservatieve donoren uit de VS en Latijns-Amerika—officieel voor de promotie van ‘traditionele christelijke waarden’. Maar wie bepaalt hier de koers?
Nieuw onderzoek onthulde dat VOX, net als Marine Le Pen, ook leningen kreeg van de Hongaarse MBH-bank, gelieerd aan Viktor Orbán. In 2023 leende de partij €9,2 miljoen, gefinancierd door de Hongaarse staat en oligarchen uit Orbáns kring. VOX voegt zich daarmee in een breder netwerk van radicaal-rechtse partijen die via financiële steun aan invloed winnen.
Buitenlandse bemoeienis is bij VOX geen incident, maar een strategie. Van Iraanse ballingen tot Amerikaanse ultra-christenen en Orbán-getrouwe banken: VOX presenteert zich als een patriottische beweging, maar achter de schermen bepalen internationale geldschieters de koers.
Het belang van de Vlaming?
Vlaams Belang noemt zich de stem van de gewone Vlaming, maar wie betaalt écht de rekening? Europarlementariër Tom Vandendriessche wordt sinds 2023 onderzocht door OLAF vanwege misbruik van EU-gelden. Europese medewerkers zouden ingezet zijn voor partijtaken in België—een regelrechte overtreding. Vandendriessche spreekt van een ‘heksenjacht’.
Maar dit is geen incident. Vlaams Belang heeft een stevige financiële achterban uit de Belgische zakenwereld. Vastgoedontwikkelaars en industriëlen storten via omwegen grote bedragen, terwijl ultraconservatieve netwerken de partij steunen vanwege haar anti-migratie en anti-EU-koers.
Daarnaast krijgt de partij stevige mediasteun via partijgezinde nieuwsplatformen en sociale media, gefinancierd door sympathisanten met directe lijntjes naar de partijtop. Dit verklaart deels het electorale succes.Blijft de vraag: is Vlaams Belang een volksbeweging, of een speeltje van een vermogende elite met een eigen agenda?
Fratelli d'Italia: niet witgewassen, maar diep in het zwart!
Zwart geld, politieke vriendjes en een partij die wegkijkt. In Italië legde een undercoveronderzoek van Fanpage.it bloot hoe extreemrechtse politici campagnegeld witwassen. Europarlementariër Carlo Fidanza (Fratelli d’Italia) en zijn bondgenoot Roberto Jonghi Lavarini bespraken openlijk het doorsluizen van illegale fondsen naar de campagne van Chiara Valcepina. Op camera: gesprekken over zwart geld en witwasconstructies.
Fidanza ontkende alles. Meloni probeerde afstand te nemen, maar de druk nam toe. Na de publicatie schorste Fidanza zichzelf, terwijl justitie een onderzoek startte naar illegale financiering en witwassen. Een jaar later volgde een nieuw schandaal: Fidanza misbruikte EU-gelden om een bondgenoot een baantje toe te schuiven. De deal? Een maandelijks pensioen van €1.000 in ruil voor een zetel.
De gevolgen? Een schikking, een terugbetaling van €16.000 en een jaar en vier maanden straf. Maar belangrijker: dit is geen incident. Het past in een patroon van extreemrechtse partijen die hun ‘anti-elite’-imago te gelde maken, terwijl ze zelf verstrikt raken in corruptie. Hoe lang blijft dit nog onder de radar?
Eigen volk eerst? Nee, wie betaalt bepaalt.
Laten we de feiten onder ogen zien. In heel Europa presenteren populistische en extreemrechtse partijen zich als de stem van de gewone burger—hardwerkend, belastingbetalend, bezorgd over de toekomst. Maar volg het geld, en er komt een ander beeld naar voren. Geen kleine donateurs, maar vastgoedmagnaten, industriëlen en buitenlandse machthebbers met een verborgen agenda.
Neem Marine Le Pen of Viktor Orbán. Hun partijen drijven niet alleen op binnenlandse elites, maar ook op buitenlandse fondsen. En dan is er de schaduw van het Kremlin: pro-Russische netwerken financieren niet alleen campagnes, maar sturen ook de berichtgeving op sociale media en ‘alternatieve’ nieuwssites. Dit is geen toeval, maar een strategie om Europa te verzwakken. Dat politici als Wilders, Baudet en leden van Vlaams Belang en VOX in deze netwerken opduiken, roept één vraag op: wie bepaalt hier werkelijk de koers?
De VVD verwacht je misschien niet in dit rijtje. Maar door in een kabinet te stappen met extreemrechts, laat de partij zich meevoeren. Yesilgöz positioneert de VVD als "de echte partij voor de arbeid", maar steunt ondertussen beleid dat werkenden verzwakt en sociale zekerheid uitholt. NSC riep tijdens de campagne ‘bestaanszekerheid’ tot speerpunt uit, maar kijkt toe terwijl maatregelen worden genomen die precies dát bedreigen.
Ironisch genoeg verwijt extreemrechts links dat het afhankelijk is van elites, ngo’s en de media. Maar wie de cijfers bekijkt, ziet dat juist deze partijen het politieke spel financieren via duistere netwerken. Dat zou niet mogen kunnen. Volksvertegenwoordigers horen hun steun te krijgen van het volk – niet van obscure geldschieters in de schaduw.
Er is maar één oplossing: radicale transparantie. Eigenlijk zouden donaties boven de 4000 niet moeten kunnen. Jij vertegenwoordigt het volk, en als zij jouw boodschap geloven, maken velen handen licht werk. Strengere regels voor buitenlandse giften? Geen discussie. Maar bovenal: een kritische pers en een alerte samenleving die blijft vragen: wie betaalt hier de rekening? Want politiek is geen spelletje. Democratie begint met weten wie er achter de schermen aan de touwtjes trekt.
AFD:
Voice of Europe:
FVD:
Marcel de Graaff:
PVV:
Wet op de politieke partijen:
BBB:
VVD:
NSC:
Marine Le Pen:
Fidezs:
Vox
Vlaams Belang:
Fratelli d'Italia:
Comments