Op 10 januari 2025 was Frans Timmermans te gast bij Café Kockelmann. Hij stelde dat het kabinet hele bevolkingsgroepen wegzet. Dat werd natuurlijk niet zomaar gepikt, en Kockelmann onderbrak: "Er is geen racisme in het kabinet." Maar laten we eens eerlijk kijken: als we praten over een "Koranlezer", denkt men dan werkelijk aan een blonde jongedame met blauwe ogen? Dus wie wordt het hardst getroffen bij een celstraf op het bezitten van een Koran? Of toen Wilders riep “minder, minder, minder”, dacht hij toen aan een stel Scandinaviërs met een Marokkaans paspoort? Kom nou, dat gelooft niemand.
Ze zijn nog racistischer dan de kabinetten die de toeslagenaffaire hebben veroorzaakt. Kabinetten toen maakten onderscheid op dubbele nationaliteiten, en nu? Het lijkt erop dat we daar nog een stapje verder zijn gegaan. Er wordt heus wel onderscheid gemaakt op afkomst, en ja, dat raakt indirect ook ras. Maar goed, wij Nederlanders willen alles altijd zo netjes inkaderen. Racisme? Discriminatie? Noem het hoe je wilt, maar het blijft wat het is: uitsluiting. En het maakt weinig uit of dat nu op basis van huidskleur of nationaliteit gebeurt. De uitkomst is dezelfde – mensen worden buitengesloten.
Maar waar praten we eigenlijk over? Over de daden zelf, of over hoe we die moeten noemen? Je kun het afschuiven op 'Technisch discriminatie,' alsof dat de ernst van de zaak minder zou maken, maar dat is vooral de vorm opleuken, terwijl de inhoud hetzelfde blijft. Want uiteindelijk gaat het om uitsluiting, en laten we eerlijk zijn: je kiest niet zelf waar je geboren wordt of welke kenmerken je hebt.
Waarom toch die eindeloze discussie over het plakken van een label? Is dat nou echt waar het om gaat? Het lijkt wel of we in Nederland meer waarde hechten aan de vraag of iemand een racist genoemd mag worden, dan aan het gedrag waar het eigenlijk over zou moeten gaan. Kom op, mensen, laten we de zaken niet moeilijker maken dan ze zijn. Het gaat toch om de daden? Niet om welk stempeltje we erop drukken.
Wat we hier zien, is een flutdiscussie, vol ruis en afleiding. Of het nou uitsluiting is op basis van ras of nationaliteit, het resultaat blijft hetzelfde. Mensen worden buitengesloten, en dát is het probleem. Dat moet je aanpakken. Punt.
En rechts, dat altijd prat gaat op inhoudelijke debatten, moet dan ook de daad bij het woord voegen. Hou op met dat gezeur over labels alsof dat de grootste misdaad is. Stop met die betutteling van anderen en kijk eens kritisch naar je eigen clubje. Want laten we eerlijk zijn: de daden, dáár draait het om. Het is tijd voor helderheid en verantwoordelijkheid, zonder omwegen en zonder gekissebis over woorden.
En nu, na al dat gekissebis over woorden, labels en daden, rest mij nog maar één ding: een glas champagne opentrekken. Nee, niet omdat ik dat nou zo lekker vind – ik lust dat spul eigenlijk niet eens – maar het hoort erbij, nietwaar? Als ik mijn label als salonsocialist eer wil aandoen, kan ik moeilijk met een glas gewone wijn op de bank kruipen. Dus proost, op een betere discussie en misschien zelfs een betere wereld, al moet ik dan deze champagne met tegenzin naar binnen werken. Want wie ben ik om niet aan verwachtingen te voldoen?
Comments