Wilders is radicaal incorrect en niet politiek incorrect

Helaas voel ik me door meerdere gebeurtenissen gedwongen om een column over Geert Wilders te schrijven. Het interview dat Thomas van Groningen afnam met Henk Kamp was de druppel. Kamp beschrijft Wilders als iemand die vroeger constructief was, maar later "te scherp en te agressief" werd. Dit zijn zijn woorden:Thomas van Groningen:

“Ziet u een andere Wilders nu dan die u kende uit uw tijd eh dat u nog met hem te maken had?”

Henk Kamp: “Nee, toen ik echt met hem te maken had in de Tweede Kamerfractie van de VVD. Daar was de eerste medewerker en vervolgens was die collega-Kamerlid van mij. Ik kon goed met hem werken, en ik vond hem eh constructief. Ja, daarna is er een hele andere Wilders geweest in de Tweede Kamer, die zich wel vind ik veel te scherp en veel te agressief opstelde.”

Maar vervolgens maakt hij een scheiding tussen de “oude” en “nieuwe” Wilders. Wat Kamp níet doet, is ingaan op de inhoud van Wilders’ beleid. Dit is belangrijk, want Wilders’ uitspraken en standpunten zijn veel meer dan "te scherp" of "te agressief" – ze zijn fundamenteel bedreigend voor de Nederlandse rechtsstaat.

En dan komt Kamp aanzetten met het idee dat Wilders een constructieve rol zou hebben gespeeld, omdat hij het onderwijsakkoord voor elkaar zou hebben gekregen. Nou ja, dat klinkt toch meer als een mooi verkooppraatje dan een kritische analyse. Daarbij – laten we wel wezen – Kamp heeft helemaal geen invloed op dit kabinet. Dus waar hebben we het nu eigenlijk over? Dit lijkt meer op propaganda dan op een serieus gesprek.

Laten we het helder en zonder omhaal bekijken. In 2006 was Geert Wilders een nieuw gezicht in de politiek, een politicus met stevige opvattingen, dat zeker, maar toch binnen een bepaalde bandbreedte. Hij wilde géén nieuwe moskeeën of islamitische scholen laten bouwen, en hij wilde radicale moskeeën sluiten. Streng? Ja. Radicaal? Ook, maar nog niks vergeleken met nu.

Maar nu, kijk naar 2023. De PVV wil niet alleen een volledige asielstop – iets wat juridisch onmogelijk is binnen onze rechtsstaat – maar ook alle moskeeën en islamitische scholen sluiten. En dan hebben we het nog niet eens over het verbod op de Koran dat vanaf 2017 werd geopperd. Wat ooit begon als kritiek op integratieproblemen is uitgegroeid tot een bijna totale afwijzing van alles wat met islam te maken heeft.

En Europa? In 2006 was de EU een doorn in het oog, maar het bleef bij stevige kritiek. In 2012 veranderde dat: Wilders riep op tot een referendum over het EU-lidmaatschap. En vanaf 2017 was het helder – Nederland moest uit de EU stappen, koste wat kost. Dat is geen nuance meer, dat is de hakbijl inzetten.

Dan veiligheid en recht. In 2006 ging het nog om meer bevoegdheden voor de politie, iets waar veel mensen begrip voor hebben. Maar vanaf 2010 zien we voorstellen als het invoeren van de doodstraf en het inperken van democratische checks and balances. Dat zijn geen aanpassingen meer, dat zijn fundamentele veranderingen in hoe ons land bestuurd wordt.

Wat we zien, is een politicus die in twintig jaar steeds harder is gaan praten en steeds radicalere voorstellen is gaan doen. En terwijl hij doorgaat op deze weg, houden we vaak nog vast aan het beeld van de Wilders uit 2006. Maar dames en heren, laten we eerlijk zijn: de Wilders anno nu is een heel ander verhaal. Dat is geen mening, dat is gewoon een feit. En daar mogen we best even bij stilstaan.

En wat doen de andere partijen? Ze praten, ze analyseren, maar handelen? Ho maar. Het is alsof men wacht op een moment van besef, terwijl de klok van de democratie door blijft tikken. Laat ik het zo zeggen: dit is niet het moment om weg te kijken. Dit is het moment om pal te staan voor onze waarden. Want een rechtsstaat, dames en heren, is geen vanzelfsprekendheid. Het is iets wat we elke dag opnieuw moeten bewaken, met overtuiging en lef.

Dus, politici van Nederland, mijn oproep is simpel: doe wat nodig is. 

Laat geen ruimte voor twijfel over waar we als land voor staan. Spreek uit, handel en bescherm wat ons dierbaar is. Want als jullie als volksvertegenwoordigers het niet doen, wie dan wel? En laten we één ding niet vergeten: fatsoenlijk bestuur is niet alleen een traditie, het is een verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid die het volk, maar ook jullie niet zomaar naast ons neer kunnen leggen.

Wat opvalt, is dat Kamp in dit interview vooral bezig lijkt met het verdedigen van Wilders’ verleden, zonder kritisch te kijken naar de echte bedreiging die hij vandaag vormt. Kamp zegt bijvoorbeeld dat Wilders "constructief" was bij het sluiten van een onderwijsakkoord. Maar dit soort pragmatische handelingen maken geen einde aan het feit dat Wilders’ huidige voorstellen een direct gevaar vormen voor de rechtsstaat. Het probleem ligt niet in zijn toon of stijl – het ligt in de inhoud. 

Dus besteed minder aandacht aan wanneer hij een politica met een hoofddoek beledigt, en val hem scherper aan op het feit dat de rechtstaat niet veilig is. Een beetje verontwaardigd doen over een lelijke opmerking is ruis wanneer de democratie onderdruk staat. Dus laat de politiek eindelijk de moed tonen om het échte debat te voeren. Ga voorbij de oppervlakte en confronteer de kern van Wilders’ agenda. Spreek niet alleen over hoe hij het zegt, maar vooral over wat hij zegt – en de gevolgen daarvan. Want alleen door dat te doen, kunnen we echt laten zien dat de rechtsstaat ons iets waard is. Een groot deel heeft niet op Wilders gestemd, en dat deel van Nederland moet nu vertegenwoordigd worden.